Inleiding: Die Skilpad-anatomie
Skilpaaie is fassinerende wesens wat op land en water leef. Hulle behoort aan die Testudinidae-familie, wat uit skilpaaie, skilpadde en skilpaaie bestaan. Skilpaaie is bekend vir hul harde, beskermende skulpe, wat as hul verdedigingsmeganisme teen roofdiere dien. Hulle het vier stewige bene wat hulle help om op land te beweeg, en hulle kan tot 100 jaar leef.
Die respiratoriese stelsel van skilpaaie
Soos alle diere, het skilpaaie suurstof nodig om te oorleef. Anders as soogdiere, het skilpaaie egter nie 'n diafragma nie, wat die spier is wat die borsholte van die buikholte skei, en help met asemhaling. In plaas daarvan maak skilpaaie staat op hul spiere en bene om hul longe uit te brei en saam te trek. Skilpaaie het 'n unieke asemhalingstelsel wat hulle toelaat om asem te haal terwyl hulle in water ondergedompel is, wat noodsaaklik is vir waterskilpaaie.
Die anatomie van skilpadlonge
Skilpaaie het twee longe, wat aan weerskante van hul liggaam geleë is, onder hul doppe. Skilpadlonge is relatief klein in vergelyking met ander landdiere, en hulle het geen lobbe of brongi nie. In plaas daarvan het skilpadlonge 'n sponsagtige tekstuur, en hulle is bedek met klein lugsakke wat alveoli genoem word. Die alveoli is verantwoordelik vir die uitruil van suurstof en koolstofdioksied, wat noodsaaklik is vir asemhaling.
Die funksie van skilpadlonge
Skilpadlonge werk anders as soogdierlonge. Wanneer 'n skilpad inasem, gebruik dit sy spiere om sy borsholte uit te brei, wat negatiewe druk in die longe veroorsaak. As gevolg hiervan vloei lug in die longe deur die neusgate. Wanneer 'n skilpad uitasem, gebruik dit sy spiere om sy borsholte saam te trek, wat positiewe druk in die longe veroorsaak. Hierdie proses stoot lug uit die longe, en deur die neusgate.
Die kieue van waterskilpaaie
Waterskilpaaie, soos die rooi-oor-glyer, het aangepas om in water te leef. Hulle het ontwikkelde kieue, wat hulle toelaat om onder water asem te haal. Die kieue van waterskilpaaie is agter in hul keel geleë, en hulle word bedek deur 'n benige plaat wat die operculum genoem word. Die operkulum maak oop en toe, sodat water oor die kieue kan vloei en suurstof uit die water onttrek word.
Die aanpassings van waterskilpaaie
Benewens kieue, het waterskilpaaie ander aanpassings wat hulle in staat stel om in water te oorleef. Hulle het gewebde voete, wat hulle help om te swem, en 'n vaartbelynde vorm, wat weerstand verminder wanneer hulle deur water beweeg. Waterskilpaaie het ook die vermoë om hul asem vir lang tydperke op te hou, wat noodsaaklik is vir duik.
Haal alle skilpaaie deur longe asem?
Nie alle skilpaaie haal deur die longe asem nie. Sommige spesies, soos die matamata-skilpad, het 'n unieke manier van asemhaal ontwikkel. Die matamata-skilpad het 'n lang, snorkelagtige proboscis wat dit gebruik om asem te haal terwyl dit in water ondergedompel is. Die proboscis is bedek met sensoriese reseptore, wat die skilpad help om prooi in troebel water op te spoor.
Gevolgtrekking: Die asemhalingsmeganisme van skilpaaie
Ten slotte haal skilpaaie asem deur hul longe, wat verantwoordelik is vir die uitruil van suurstof en koolstofdioksied. Skilpadlonge werk anders as soogdierlonge, en hulle maak staat op die uitbreiding en sametrekking van hul borsholte om asem te haal. Waterskilpaaie het kieue ontwikkel, wat hulle in staat stel om onder water asem te haal, en ander aanpassings wat hulle in staat stel om in water te oorleef. Nie alle skilpaaie haal egter deur longe asem nie. Sommige spesies, soos die matamata-skilpad, het unieke maniere van asemhaling ontwikkel, wat hulle help om in hul omgewings te oorleef.
