សេចក្តីផ្តើម៖ ការយល់ដឹងអំពីសរីរវិទ្យារបស់ជីងចក់
ជីងចក់គឺជាសត្វដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ក្រុមសត្វល្មូន។ ពួកវាមានច្រើនប្រភេទ ទំហំ និងពណ៌ ហើយអាចរកបាននៅស្ទើរតែគ្រប់ផ្នែកនៃពិភពលោក។ ការយល់ដឹងអំពីសរីរវិទ្យារបស់ពួកគេគឺមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការទទួលបានការយល់ដឹងអំពីអាកប្បកិរិយា ជម្រក និងយុទ្ធសាស្រ្តនៃការរស់រានមានជីវិតរបស់ពួកគេ។ ទិដ្ឋភាពមួយក្នុងចំណោមទិដ្ឋភាពដែលជជែកគ្នាច្រើនបំផុតនៃសរីរវិទ្យារបស់សត្វចចកគឺថាតើពួកវាជាឈាមត្រជាក់ឬឈាមក្តៅ។
តើឈាមក្តៅគឺជាអ្វី?
ឈាមក្តៅ ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា endothermy គឺជាសមត្ថភាពរបស់សារពាង្គកាយក្នុងការគ្រប់គ្រងសីតុណ្ហភាពរាងកាយរបស់វានៅខាងក្នុង។ សត្វដែលមានឈាមក្តៅ រក្សាសីតុណ្ហភាពរាងកាយថេរ ដែលឯករាជ្យពីបរិយាកាសជុំវិញ។ ពួកគេសម្រេចបានវាដោយការផលិតកំដៅតាមរយៈដំណើរការមេតាបូលីស ដូចជាការដកដង្ហើមតាមកោសិកា និងគ្រប់គ្រងការបាត់បង់កំដៅតាមរយៈយន្តការសរីរវិទ្យា ដូចជាការបែកញើស ឬញ័រជាដើម។ ថនិកសត្វ និងបក្សីគឺជាឧទាហរណ៍បុរាណនៃសត្វដែលមានឈាមក្តៅ។ ពួកវាអាចលូតលាស់នៅក្នុងបរិយាកាសដ៏ធំទូលាយ ចាប់ពីតំបន់ត្រជាក់បំផុតនៃ tundras អាកទិក រហូតដល់ក្តៅបំផុតនៃវាលខ្សាច់។
តើអ្វីទៅជាជំងឺឈាមត្រជាក់?
ឈាមត្រជាក់ ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា ectothermy គឺផ្ទុយពីឈាមក្តៅ។ សត្វឈាមត្រជាក់ពឹងផ្អែកលើបរិស្ថានដើម្បីគ្រប់គ្រងសីតុណ្ហភាពរាងកាយរបស់ពួកគេ។ ពួកវាមិនអាចបង្កើតកំដៅខាងក្នុងបានទេ ដូច្នេះហើយត្រូវហាលថ្ងៃ ឬស្វែងរកម្លប់ដើម្បីកំដៅ ឬត្រជាក់។ សត្វឈាមត្រជាក់គឺជារឿងធម្មតានៅក្នុងក្រុមសត្វល្មូន និងអំហ្វីប៊ីន។ ពួកវាត្រូវបានរកឃើញជាញឹកញាប់នៅក្នុងបរិយាកាសក្តៅ ឬត្រូពិច ហើយមិនសូវប្រែប្រួលទៅនឹងសីតុណ្ហភាពខ្លាំង។
ការយល់ដឹងអំពីមេតាបូលីស Lizard
ការរំលាយអាហារគឺជាសំណុំនៃប្រតិកម្មគីមីដែលកើតឡើងនៅក្នុងសារពាង្គកាយមានជីវិតដើម្បីរក្សាជីវិត។ ជីងចក់មានការរំលាយអាហារតែមួយគត់ដែលសម្របខ្លួនទៅនឹងបរិយាកាសរបស់វា។ ពួកវាមានកំដៅ ectothermic ដែលមានន័យថាសីតុណ្ហភាពរាងកាយរបស់ពួកគេត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយជុំវិញរបស់ពួកគេ។ ការរំលាយអាហាររបស់ពួកគេគឺយឺតជាងសត្វដែលមានឈាមក្តៅ ហើយជាទូទៅពួកគេត្រូវការអាហារតិចជាងមុនដើម្បីរស់។ ពួកគេក៏មានអត្រាមេតាបូលីសទាបនៅពេលអសកម្ម ដែលអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេរក្សាថាមពល។
ការជជែកវែកញែក៖ តើសត្វចចកមានឈាមត្រជាក់ទេ?
ការជជែកវែកញែកលើថាតើសត្វចចកមានឈាមត្រជាក់ ឬឈាមក្តៅបានបន្តអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ អ្នកជំនាញខ្លះអះអាងថា សត្វចចកមានឈាមត្រជាក់ ព្រោះវាមិនអាចគ្រប់គ្រងសីតុណ្ហភាពក្នុងខ្លួន។ ពួកគេពឹងផ្អែកលើបរិស្ថានដើម្បីធ្វើឱ្យក្តៅឡើង ឬត្រជាក់ចុះ ហើយសីតុណ្ហភាពរាងកាយរបស់ពួកគេប្រែប្រួលទៅតាមសីតុណ្ហភាពជុំវិញ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកជំនាញផ្សេងទៀតអះអាងថា ជីងចក់មិនមែនឈាមត្រជាក់យ៉ាងតឹងរ៉ឹងទេ ប៉ុន្តែវាមានអត្រាមេតាបូលីសតែមួយគត់ដែលធ្លាក់នៅកន្លែងណាមួយនៅចន្លោះនោះ។
ការជជែកវែកញែក៖ តើសត្វចចកមានឈាមក្តៅទេ?
ម្យ៉ាងវិញទៀត អ្នកជំនាញខ្លះអះអាងថា ជីងចក់មានឈាមក្តៅ ព្រោះវាអាចជួយបង្កើនសីតុណ្ហភាពរាងកាយរបស់ពួកគេ តាមរយៈយន្តការសរីរវិទ្យា។ ជាឧទាហរណ៍ ប្រភេទសត្វជីងចក់មួយចំនួនអាចបង្កើនសីតុណ្ហភាពរាងកាយរបស់ពួកគេដោយហាលថ្ងៃ ឬដោយញ័រ។ ពួកគេក៏អាចគ្រប់គ្រងសីតុណ្ហភាពរាងកាយរបស់ពួកគេតាមរយៈការសម្របខ្លួនទៅនឹងអាកប្បកិរិយា ដូចជាការស្វែងរកម្លប់ ឬការជីករណ្តៅក្រោមដី។ យន្តការទាំងនេះបង្ហាញថា ជីងចក់អាចមានអត្រាមេតាបូលីសស្មុគ្រស្មាញជាងការគិតពីមុន។
ភ័ស្តុតាង៖ វាស់សីតុណ្ហភាពរាងកាយជីងចក់
វិធីមួយដើម្បីកំណត់ថាតើសត្វចចកមានឈាមត្រជាក់ ឬឈាមក្តៅ គឺវាស់សីតុណ្ហភាពរាងកាយរបស់វា។ ការសិក្សាបានបង្ហាញថា ប្រភេទសត្វចៃមួយចំនួនអាចរក្សាសីតុណ្ហភាពរាងកាយថេរ ទោះបីជានៅក្នុងបរិយាកាសប្រែប្រួលក៏ដោយ។ ជាឧទាហរណ៍ នាគពុកចង្ការ (Pogona vitticeps) ត្រូវបានគេសង្កេតឃើញដើម្បីរក្សាសីតុណ្ហភាពរាងកាយមានស្ថេរភាពក្នុងរង្វង់តូចចង្អៀត ដោយមិនគិតពីសីតុណ្ហភាពជុំវិញរបស់វា។ នេះបង្ហាញថាជីងចក់អាចមានកម្រិតខ្លះនៃការគ្រប់គ្រងកម្ដៅ។
ភ័ស្តុតាង៖ កម្រិតសកម្មភាពជីងចក់
វិធីមួយទៀតដើម្បីវាយតម្លៃថាតើសត្វចចកមានឈាមត្រជាក់ ឬឈាមក្តៅ គឺដើម្បីសង្កេតមើលកម្រិតសកម្មភាពរបស់វា។ សត្វឈាមក្តៅជាធម្មតាមានសកម្មភាពខ្លាំងជាងសត្វឈាមត្រជាក់ ព្រោះវាមានអត្រាមេតាបូលីសខ្ពស់ជាង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការសិក្សាបានបង្ហាញថា ប្រភេទសត្វចៃខ្លះអាចសកម្មខ្លាំង សូម្បីតែនៅក្នុងបរិយាកាសត្រជាក់ជាង។ នេះបង្ហាញថាជីងចក់អាចមានអត្រាមេតាប៉ូលីសស្មុគស្មាញជាងការគិតពីមុន។
ភស្តុតាង៖ ជម្រក និងអាកាសធាតុ
ជម្រក និងអាកាសធាតុរបស់សត្វចៃផ្តល់តម្រុយបន្ថែមដល់សរីរវិទ្យារបស់ពួកគេ។ ជាទូទៅសត្វឈាមត្រជាក់ត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងបរិយាកាសកក់ក្តៅ ជាកន្លែងដែលពួកវាអាចហាលថ្ងៃដើម្បីកម្តៅថ្ងៃ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជីងចក់មួយចំនួនត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងបរិយាកាសត្រជាក់ជាង ដូចជាតំបន់ភ្នំនៃ Andes ជាដើម។ នេះបង្ហាញថាជីងចក់អាចមានអត្រាមេតាប៉ូលីសស្មុគស្មាញជាងការគិតពីមុន។
សេចក្តីសន្និដ្ឋាន៖ តើសត្វចចកមានឈាមត្រជាក់ ឬឈាមក្តៅ?
ការជជែកវែកញែកអំពីថាតើសត្វចចកមានឈាមត្រជាក់ ឬឈាមក្តៅកំពុងបន្ត។ ខណៈពេលដែលអ្នកជំនាញខ្លះអះអាងថា ជីងចក់មានឈាមត្រជាក់យ៉ាងតឹងរ៉ឹង អ្នកខ្លះទៀតណែនាំថា សរីរវិទ្យារបស់វាស្មុគស្មាញជាងការគិតពីមុន។ ភ័ស្តុតាងពីការសិក្សាអំពីសីតុណ្ហភាពរាងកាយ កម្រិតសកម្មភាព និងទីជម្រកបង្ហាញថាសត្វចៃអាចមានអត្រាមេតាបូលីសតែមួយគត់ដែលធ្លាក់នៅកន្លែងណាមួយរវាងគ្នា។
ផលប៉ះពាល់៖ តើវាមានន័យយ៉ាងណាចំពោះឥរិយាបទរបស់សត្វចៃ?
ការយល់ថាសត្វចចកមានឈាមត្រជាក់ ឬឈាមក្តៅ មានឥទ្ធិពលចំពោះអាកប្បកិរិយារបស់វា។ ប្រសិនបើជីងចក់មានឈាមត្រជាក់យ៉ាងតឹងរ៉ឹង ពួកវាប្រហែលជាមិនសូវសកម្មក្នុងបរិយាកាសត្រជាក់ជាង ហើយអាចត្រូវការពេលវេលាបន្ថែមទៀតដើម្បីកម្តៅសាច់ដុំមុនពេលចាប់ផ្តើមសកម្ម។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើសត្វចៃមានអត្រាមេតាបូលីសស្មុគ្រស្មាញ ពួកគេអាចសម្របខ្លួនទៅនឹងបរិយាកាសដ៏ធំទូលាយ និងបង្ហាញពីភាពបត់បែននៃអាកប្បកិរិយាកាន់តែច្រើន។
ការស្រាវជ្រាវនាពេលអនាគត៖ ស្វែងយល់ពីសរីរវិទ្យារបស់សត្វចៃ
ការស្រាវជ្រាវនាពេលអនាគតលើសរីរវិទ្យារបស់សត្វចចកនឹងបញ្ចេញពន្លឺបន្ថែមទៀតលើអត្រាមេតាប៉ូលីស និងបទបញ្ជាកម្ដៅរបស់វា។ ភាពជឿនលឿននៃបច្ចេកវិទ្យា ដូចជារូបភាពកម្ដៅ និងការវិភាគហ្សែន អាចផ្តល់នូវការយល់ដឹងថ្មីអំពីរបៀបដែលសត្វចៃគ្រប់គ្រងសីតុណ្ហភាពរាងកាយរបស់ពួកគេ និងរក្សាលំនឹងនៅផ្ទះ។ ការយល់ដឹងអំពីសរីរវិទ្យារបស់សត្វចចកគឺមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការអភិរក្សសត្វគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ទាំងនេះ និងការពារជម្រករបស់ពួកគេសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ។
