طوطی دم بلند امریکای جنوبی

ماکائوهای آبی دارای یک سیستم تنفسی منحصر به فرد هستند که به آنها اجازه می دهد تا به طور موثر اکسیژن را از هوا استخراج کنند و در عین حال از دست دادن آب را به حداقل برسانند. برخلاف پستانداران، پرندگان سیستمی از کیسه های هوایی دارند که جریان هوای مداوم و یک طرفه را از طریق ریه هایشان میسر می سازد. این بدان معنی است که با تنفس پرنده، هوای تازه به کیسه های هوایی خلفی کشیده می شود، در حالی که هوای استفاده شده به طور همزمان از کیسه های هوایی قدامی خارج می شود. هنگامی که پرنده بازدم می کند، روند معکوس می شود، هوای استفاده شده از کیسه های هوای خلفی خارج می شود و هوای تازه وارد ریه ها می شود. این اجازه می دهد تا جریان ثابتی از هوای غنی از اکسیژن از طریق ریه ها جریان داشته باشد و به پرنده این امکان را می دهد که اکسیژن را با کارایی بیشتری نسبت به پستانداران استخراج کند. کیسه های هوای خلفی نیز در تنظیم حرارت نقش دارند، زیرا با بسیاری از رگ های خونی اصلی پرنده در تماس هستند. با دم پرنده، کیسه های هوا خون را خنک می کنند، در حالی که در حین بازدم، هوای گرم شده از طریق منقار خارج می شود و به تنظیم دمای بدن پرنده کمک می کند. به طور کلی، روند تنفس ماکائوهای آبی به خوبی با نیازهای خاص محیط آنها تنظیم شده است و به آنها اجازه می دهد در شرایط اغلب سخت جنگل های بارانی استوایی رشد کنند.